Biedne istoty

Ciekawy eksperyment czytelniczy. Podobało mi się przedstawienie tej historii oraz oceny głównych bohaterów, z dwóch totalnie różnych perspektyw.

Ciekawy eksperyment czytelniczy. Podobało mi się przedstawienie tej historii oraz oceny głównych bohaterów, z dwóch totalnie różnych perspektyw.

Jakież to szczęście, że w mojej bibliotece było dostępne pierwsze polskie wydanie tej książki, z grafiką Waldemara Świerzego na okładce, a nie wydanie aktualne z okładką filmową i straszącą z niej Emmą Stone! Wówczas bowiem z pewnością żadna siła nie zmusiłaby mnie do porównania filmu z pierwowzorem książkowym - Emmę Stone wprawdzie bardzo lubię i doceniam jej kunszt aktorski, jednak film zupełnie mi się nie podobał (pomijając scenografię i kilka scen). I choć książka, niezależnie od okładki, nie jest dziełem wybitnym, to jednak w porównaniu z filmem wypada znacznie lepiej, gdyż niesie ze sobą coś więcej niż – anonsowany jako feministyczny - przekaz, że najważniejszą rzeczą dla rozwoju kobiety jest seks, przy jednoczesnym zastrzeżeniu, że rozwój ten będzie udany dopiero wówczas, gdy kobieta zacznie zachowywać się jak mężczyzna. Uch.
Przypuszczam zarazem, że gdybym trafiła na książkę Graya wcześniej niż na film, napisałabym tu całkiem coś innego. Dziwna to bowiem historia, z której nie do końca wiadomo co wynika – mam wrażenie, że czytana samodzielnie, bez narzuconej przez film interpretacji, mogłaby doprowadzić mnie do całkiem interesujących wniosków. Niestety, film widziałam jako pierwszy, stąd też niewiele mogło mnie już zaskoczyć – poza tym, że Gray (na całe szczęście) zamieścił w swoim utworze znacznie więcej niż zobaczył w nim reżyser - Lanthimos.
Inna jest już sama konstrukcja książki oraz czas, w którym dzieje się akcja. U Lanthimosa narracja jest jedna, a wydarzenia rozgrywają się nie wiadomo w zasadzie kiedy. Z jednej strony mamy stroje i zachowania z epoki wiktoriańskiej, lecz z drugiej niesamowita scenografia przenosi nas do jakiegoś czasu ponad czasem, ni to w przeszłości, ni w przyszłości. Tymczasem Gray nie bawi się w takie eksperymenty, ograniczając elementy fantastyczne do znanego od czasów Mary Shelley wątku ożywienia martwego człowieka, dziwnych zabaw chirurgicznych oraz do konstrukcji postaci Godwina Baxtera alias Bozi. Tym jednak co różni najbardziej obie historie jest to, że Gray puszcza do czytelnika oko, tworząc powieść szkatułkową. Zasadniczy zrąb narracji stanowi rzekomy rękopis powieści napisanej przez zmarłego w 1911 roku lekarza, męża nadzwyczajnie wskrzeszonej kobiety, w którym opisuje on jej historię (i tylko ją sfilmował Lanthimos). Zaraz po nim autor raczy nas jednak listem – posłowiem napisanym przez wdowę po lekarzu, bohaterkę jego książki, w którym dość krytycznie wyraża się ona o twórczości swojego zmarłego małżonka, przedstawiając własną wersję wydarzeń. Jakby tego było mało, całość objęta jest klamrą w postaci wstępu i końcowych przypisów podpisanych przez samego Graya. Czytelnik sam musi się w tej sytuacji zdecydować, co z tego co przeczytał jest na serio i czy w ogóle cokolwiek może tak traktować.
Czy warto to czytać? Nie mam pojęcia. Osobiście dostrzegam tu krytykę Imperium Brytyjskiego i jego mieszkańców (ze szczególnym uwzględnieniem Anglików),jak również – tak, naprawdę to zobaczyłam! – naśmiewanie się z męskich pomysłów na kobietę, w tym wizji ich roli w społeczeństwie. Główni bohaterowie nie są też tak bezrefleksyjni jak w filmie, a seks nie stanowi głównego sensu ich życia (choć owszem również książkowa Bella/Victoria uważa go za rzecz ważną i przyjemną, a wręcz potrzebną). Napisane też jest to przyzwoitym językiem, ale po obejrzeniu filmu nie urzekła mnie ta historia, nic nie poradzę.

Jakież to szczęście, że w mojej bibliotece było dostępne pierwsze polskie wydanie tej książki, z grafiką Waldemara Świerzego na okładce, a nie wydanie aktualne z okładką filmową i straszącą z niej Emmą Stone! Wówczas bowiem z pewnością żadna siła nie zmusiłaby mnie do porównania filmu z pierwowzorem książkowym - Emmę Stone wprawdzie bardzo lubię i doceniam jej kunszt...

💥BIEDNE ISTOTY 💥

Myślę, że jest to jedna z tych pozycji, które odrzucą czytelnika od lektury, albo ujmą całkowicie mieszanką absurdu i osobliwości. Zdecydowanie należę do tej drugiej grupy, intelektualnie bawiłam się znakomicie. Chociaż nie była to lektura fabularnie pociągająca, to odczuwałam niebywałą satysfakcje z skrzętnie utkanych wątków , wielopoziomowosci interpretacji oraz budowy psychologicznej Belli i Godwina.
Mimo przebijającej się przez obrazy filmowe tematu wolności seksualnej głównej bohaterki, na kartach książki jest to bardziej opowieść o drodze życia, wolności wyboru oraz mansplanningu ( co najbardziej wybrzmi w drugiej części lektury będącej listem samej zainteresowanej) .
To dzieło również oddaje hołd literaturze wiktoriańskiej poprzez liczne nawiązania do twórczości takich autorów jak Mary Shelley czy Charles Dickens, ale przetwarza te inspiracje w sposób innowacyjny i unikalny. Gray zgrabnie przedstawia trafne refleksje na temat ludzkiej egzystencji, społeczeństwa, socjalizmu, roli kobiet i pojęcia wolności.

📝FABUŁA📝

Książka stylizowana na znalezionone przypadkiem dokumenty : powieść szkockiego lekarza Archiwalda McCandlessa oraz list jego żony, będący wstępem do ów powieści. Niemniej list w książce występuje jako posłowie, gdyż przedmowę zafundował nam sam autor.
Powieść opowiada historię Belli Baxter, niezwykłej kobiety na nowo przywróconej do życia przez ekscentrycznego naukowca, doktora Godwina Baxtera. Bella, rozpoczynając swoje życie, w zasadzie umysłowo od początku, napotyka szereg przygód, które odzwierciedlają zarówno osobisty rozwój, jak i krytykę społeczną epoki wiktoriańskiej.
Wspomniany list jest odwróceniem narracji na kobiecą i tym samym opowieścią z nieco innej perspektywy.

🙋🏻‍♀️DLA KOGO 🙋🏻‍♂️

„Biedne istoty” przypadną do gustu tym, którzy lubią połączenie postmodernistycznej zabawy formą z głębokim humanistycznym przesłaniem.

Magda

💥BIEDNE ISTOTY 💥

Myślę, że jest to jedna z tych pozycji, które odrzucą czytelnika od lektury, albo ujmą całkowicie mieszanką absurdu i osobliwości. Zdecydowanie należę do tej drugiej grupy, intelektualnie bawiłam się znakomicie. Chociaż nie była to lektura fabularnie pociągająca, to odczuwałam niebywałą satysfakcje z skrzętnie utkanych wątków , wielopoziomowosci...

Zabawna, zadziorna, ukazująca absurdy społecznych dogmatów.
Ale film chyba lepszy...

Zabawna, zadziorna, ukazująca absurdy społecznych dogmatów.
Ale film chyba lepszy...

Ciężko ocenić tą książkę. Raz czytało się super, po chwili książka stawała się bardzo męcząca. Myślę, że słaba 7 to dobra ocena.

Ciężko ocenić tą książkę. Raz czytało się super, po chwili książka stawała się bardzo męcząca. Myślę, że słaba 7 to dobra ocena.

Ksiazka zdecydowanie lepsza niż film

Ksiazka zdecydowanie lepsza niż film

Książka pełna namiętności i pożądania (przynajmniej przez pierwszą połowę). Bardzo chciałabym wierzyć, że ta historia jest prawdziwa. Że gdzieś w Glasgow w XVIII w. żyła sobie trójka ludzi i tak wyglądała ich historia. Wydaje mi się magiczna i nierealna, choć wcale taka nie jest. Ciężko mi to określić, a list na końcu ksiażki dosyć mocno mną poruszył. Jesteśmy świadkami emocjonalnego dorastania Belli/Victorii, co samo w sobie jest bardzo interesującym wątkiem.

Książka pełna namiętności i pożądania (przynajmniej przez pierwszą połowę). Bardzo chciałabym wierzyć, że ta historia jest prawdziwa. Że gdzieś w Glasgow w XVIII w. żyła sobie trójka ludzi i tak wyglądała ich historia. Wydaje mi się magiczna i nierealna, choć wcale taka nie jest. Ciężko mi to określić, a list na końcu ksiażki dosyć mocno mną poruszył. Jesteśmy świadkami...

To była męka.Film był słaby a książka jeszcze gorsza.

To była męka.Film był słaby a książka jeszcze gorsza.

Pomysł na zbudowanie intrygi wokół postaci tajemniczej kobiety-dziecka będącej dziełem szalonego naukowca brzmiał wyjątkowo ciekawie natomiast sposób przedstawienia tej historii okazał się bardzo toporny i nadmiernie udziwniony. Stworzona przez autora postać Belli Baxter okazała się promyczkiem światła w tej nudnawej i przegadanej historii. Za dużo w tej powieści było rozważań na temat imperialistycznej historii Wielkiej Brytanii, polityki i obyczajowości końca XIX wieku. Miało być edukująco-uświadamiająco, a wyszło akademicko i do bólu wtórnie. Mam wrażenie, że autor próbował na siłę zaimponować erudycją, a wyszedł trochę przekombinowany i ostatecznie mało angażujący wykład na tematy społeczno-ekonomiczne. Szkatułkowa forma zagmatwała fabułę przez co straciłam zapał do śledzenia perypetii głównych bohaterów.

Pomysł na zbudowanie intrygi wokół postaci tajemniczej kobiety-dziecka będącej dziełem szalonego naukowca brzmiał wyjątkowo ciekawie natomiast sposób przedstawienia tej historii okazał się bardzo toporny i nadmiernie udziwniony. Stworzona przez autora postać Belli Baxter okazała się promyczkiem światła w tej nudnawej i przegadanej historii. Za dużo w tej powieści było...

Zainteresowanych zapraszam do oficjalnej recenzji.

Zainteresowanych zapraszam do oficjalnej recenzji.